تمایز دادن
آنچه تمایز داده نمی‌شود، شما را اداره می‌کند
اگر چیزی در زندگی شما و یا دربارە‌ی خودتان وجود دارد که توسط شما تمایز داده نمی‌شود (از دید شما پنهان است)، پس شما هیچ دسترسی به آن ندارید، و در نتیجه نمی‌توانید دربارە‌ی آن کاری انجام دهید. آنچه تمایز داده نمی‌شود، از کنترل شما خارج است(بدون اجازه‌ی شما عمل می‌کند) و در نتیجه، وقتی تحریک می‌شود، شیوه‌ی بودن و عمل کردن شما را محدود می‌کند و شکل می‌دهد. و چون تمایز داده نمی‌شود، شما حتی نمی‌دانید که شیوه‌ی بودن و عمل کردن تان دارد محدود می‌شود و شکل می‌گیرد. چون هیچ دسترسی به آن شیوهای بودن و عمل کردن ندارید، هیچ کاری نمی‌توانید دربارە‌ی آن‌ها انجام دهید. وقتی آنچه تمایز داده نمی‌شود تحریک می‌شود، شما در حالت اتوماتیک قرار می‌گیرید و حتی نمی‌دانید که در حالت اتوماتیک قرار دارید، یعنی در مورد شیوه‌ی بودنی که هستید و طوری که عمل می‌کنید هیچ انتخابی ندارید.
به طور خالصه، آنچه تمایز داده نمی‌شود، شما را اداره می‌کند.
به عنوان مثال: فرض کنید شما یک الگوی رفتاری ناخودآگاه دارید که هر بار که با فشار یا استرس روبرو می‌شوید، به خوردن بی‌رویه می‌پردازید. این الگوی رفتاری ممکن است در زمانی شکل گرفته باشد که شما هنوز کودک بودید و برای مقابله با استرس یا فشار، خوردن را راهی برای آرامش یافتن می‌دیدید.
اکنون که بزرگ شده‌اید، این الگو همچنان در شما وجود دارد، اما شما از وجود آن بی‌خبر هستید. هر بار که با استرس روبرو می‌شوید، بدون اینکه بدانید چرا، به خوردن بی‌رویه می‌پردازید. این الگوی رفتاری، چون توسط شما تمایز داده نمی‌شود (یعنی شما از وجود آن بی‌خبر هستید)، شما را اداره می‌کند. هر بار که با استرس روبرو می‌شوید، این الگو فعال می‌شود و شما را به خوردن بی‌رویه وادار می‌کند.
اگر شما این الگوی رفتاری را تمایز دهید (یعنی از وجود آن آگاه شوید)، می‌توانید کنترل بیشتری بر رفتار خود داشته باشید. به جای اینکه به طور خودکار و بدون انتخاب به خوردن بی‌رویه بپردازید، می‌توانید تصمیم بگیرید که چطور با استرس خود برخورد کنید. شاید تصمیم بگیرید که به جای خوردن، یک پیاده‌روی کوتاه بکنید یا تمرینات تنفسی انجام دهید. در این حالت، شما دارید انتخاب می‌کنید و نه اینکه توسط الگوی رفتاری ناخودآگاه خود اداره شوید.